To Κουμάσι (Kumasi ή Coomassie) είναι πόλη στην περιφέρεια Ασάντι, Γκάνα. Στην απογραφή του 2010, το Κουμάσι (Μητροπολιτική Περιοχή του Κουμάσι) είχε 2.035.064 κατοίκους, γεγονός που την κατατάσσει ως τη μεγαλύτερη πόλη της χώρας, ξεπερνώντας σε πληθυσμό την πρωτεύουσα Άκκρα. Ήταν πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας Ασάντι από τον 17ο αιώνα και σήμερα εξακολουθεί να είναι πρωτεύουσα της περιοχής Ασάντι. Είναι σημαντικό οικονομικό, εμπορικό και πολιτιστικό κέντρο της χώρας. Τη διοίκηση της πόλης έχει η Συνέλευση της Μητρόπολης του Κουμάσι.
Η πόλη δημιουργήθηκε όταν ο βασιλιάς των Ασάντε Οσέι Τούτου επέλεξε το σημείο για να γίνει πρωτεύουσά του. Οι διαπραγματεύσεις για τη γη έγιναν κάτω από ένα δέντρο κουμ, εξού και το όνομα της πόλης. Ο Οσέι Τούτου δημιούργησε τη συνομοσπονδία Ασάντι με γειτονικά κρατίδια και το 1701 νίκησε τους Ντενκίρα. Ο βασιλιάς του Κουμάσι έγινε βασιλιάς του Ασάντε. Το Κουμάσι, όπου βρισκόταν η βασιλική κατοικία, άκμασε ως πρωτεύουσα του βασιλείου και λόγω της θέσης του σε σημαντικούς εμπορικούς δρόμους. Μέχρι τον 19ο αιώνα, το Ασάντε είχε κατακτήσει σχεδόν ολόκληρη την περιοχή που θα αποτελούσε τη βρετανική αποικία Χρυσή Ακτή. Οι βρετανικές στρατιωτικές δυνάμεις εισέβαλαν στο Ασάντε και το 1874 κατέλαβαν την Αυτοκρατορία των Ασάντε και έκαψαν το Κουμάσι. Η πόλη στη συνέχεια ξαναχτίστηκε και άκμασε ξανά όταν το έλεγχό της ανέλαβαν οι Βρετανοί, αν και το Κουμάσι παρέμεινε βασιλική πόλη. Οι Βρετανοί εκσυγχρόνισαν την πόλη, δημιούργησαν καλλιέργειες κακάο και το 1905 το Κουμάσι ενώθηκε σιδηροδρομικώς με το Σεκόντι-Τακοράντι. Ακολούθησε η γρήγορη πληθυσμιακή ανάπτυξη της πόλης, κυρίως λόγω της εσωτερικής μετανάστευσης.
Μέχρι το 1920, το Κουμάσι είχε γίνει σημαντικό κέντρο για το εμπόριο κακάο, κόλα, καουτσούκ, βοοειδών και άλλων ζώων. Το 1924 κατασκευάστηκε η κεντρική αγορά της πόλης. Το πρώτο δευτεροβάθμια σχολείο στην πόλη λειτούργησε το 1925. Μέχρι το 1950, στη πόλη είχαν χτιστεί νοσοκομείο, ταχυδρομικό γραφείο, εργοστάσια και αθλητικό στάδιο. Το 1952 εγκαθιδρύθηκε το επιστημονικό και τεχνολογικό πανεπιστήμιο Κβάμε Νκρούμα. Το 1960 η πόλη υδροδοτήθηκε. Η πόλη έγινε γνωστή ως η «πόλη των κήπων της δυτικής Αφρικής». Την περίοδο 1971-1984 η δημογραφική ανάπτυξη της πόλης μειώθηκε στο 6,2%. Στο τέλος του 20ού αιώνα είχε περίπου ένα εκατομμύριο κατοίκους.
